Համո Սահյան (ի ծնե՝ Հմայակ Սահակի Գրիգորյան) ծնվել է 1914 թ․-ի ապրելի 14-ին, Լոր , Զանգեզուրի գավառ։ Մահացել է 1993թ․-ի հուլիսի 17-ին, Երևանում։ Նրա գերեզմանը գտնվում է Հ․Սահյանի և Կոմիտասի անվան զբոսայգու պանթեոնում։ Սհյանը իր բանաստեղծություներում անձիք է համարել ծառը, անձրևը կայծակը, գետը, լիճը։ Ինձ շատ է դուր գալիս Հ․ Սահյանի բոլոր բանաստեղծությունները հատկապես՝ <<Հայաստան ասելիս>> բանաստեղծությունը։ Նա 13 տարեկանից մենակ է եղել ու հասել է նրան, ինչին պետք է հասներ, ասել է նրա որդին։ Նրա սովորություններից մեկը շատ ծխելն էր։ Հ․ Սահյանը իր հայրենիքը միշտ համեմատել է մոր հետ, մտահոգված է եղել իր երկրի ճակատագրով։ Նա այն համոզման էր, որ մենք եղել ենք, կանք ու կլինենք։